صفحه اصلی سایت
نسخه اصلی خبر
خبر را چاپ کن
عدم نمایش تصاویر در چاپ
شناسه خبر : 501941399/11/24 - 22:30

ایرانجوان مربای آلبالو با طعم گیلاس

یادداشتی از محمد جهان افروزیان

  

ورزش بوشهر: چه فکر میکردیم و چه شد این فراموشی در ذات انسان خودش یک اصل است. پارس جنوبی در لیگ برتر، شاهین در لیگ برتر،ایرانجوان آماده ی پلی آف برای رسیدن به بالاترین سطح فوتبال ایران و جنب و جوش دشتی و دشتستان و تنگستان و تمامی شهرستانها برای پا نهادن به لیگهای چندگانه کشوری، مثل اینکه همین دیروز بود یا بهاری که گذشت. حالا دلمان خوش کرده ایم به دسته یکی ها و دویی ها و سه کشوری و کمالوند و نصرتی و کمک های شهرداری و پارس جنوبی و آینده ای نامعلوم برای بقیه آن هم تا چه پیش آید. گرفتار روزمرگی ناخودآگاه ذهن خودمان شده ایم احساس می شود فوتبال بوشهر زیر تیغ تیز شمشیر داموکلس گردن زده می شود. بوشهری که نزدیک به یکصد و ده سال قبل پیش قراول فوتبال ایران بوده است تا کی باید چشم انتظار مسئولی باشد که از فوتبال خوشش می آید و تکیه گاهی برای فوتبال استان می شود. کم کم حاشیه های این پدیده حالمان را بهم میزند. آنچه که از عاقبت این بی تفاوتی ها بدست می آید فقط فوتبال استان صدمه می بیند و بس، آدم ها می آیند و می روند چه خوب و چه بد اما راه فوتبال بی انتهاست و این باشگاه ها و فوتبال است که باید بمانند و بسازند و به جامعه نشاط و شادی هدیه کنند. پس همه باید کاری کنیم که به فوتبال آسیبی وارد نشود نقش رسانه ها در بینابین این لرزه ها و لغزش ها به همان اندازه تأثیرگذار است که نقش یک مدیر مدبر و کاربلد و یک باشگاهی که روی ریل واقعی خود قرار گرفته.

اتفاقات این روزهای ایرانجوان بی شباهت به طناب داری نیست که مسئولان باشگاه با دست خود فراهم کرده اند. اما رسانه ها نباید آتش بیار معرکه شوند و رسالت خود را به خاطر طرفداری از یک طرف قضیه فراموش کنند. معنای رکن چهارم در جامعه برای رسانه ها چیست؟ آگر آنها در جناح ها و گروه ها و رفیق بازی غرق شوند این رکن را بی اعتبار می کنند و دیگر چرخ پنجم دُرشکه هم نیستند و ممکن است گاهی غم نان نیروی شگرف رسالت را مغلوب کند.

ما در این گیر و دارها هیچ حقی در ایرانجوان به آقای وزیری نمی دهیم چون حرف زده است و قرارداد با بازیکنان بسته و باید به عهد خود به موقع وفا کند. هشت هفته سردرگمی برای باشگاه، بازیکنان و کادرفنی قابل پذیرش و هضم کردن نیست. اما اعتراض و اعتصاب بازیکنان و خودداری از بازی کردن هم دوای این درد نیست و صد چرا و اما و اگر از خود باقی می گذارد. بازیکن حق دارد طبق قرارداد تعهد خود را نسبت به باشگاه فسخ نماید و طلب حق نماید اما در یک تصمیم جمعی و سه امتیاز مفت و مجانی به تیم مقابل هم دادن آزار دهنده است.

آقای وزیری با اعلام آمادگی برای رفتن به تبریز و بازی با علم و ادب می خواست توپ را به زمین بازیکنان بفرستد، بازیکنان هم با بدعهدی باشگاه و وزیری بخاطر رسیدن به حق خود قصد داشتند این توپ را به زمین باشگاه برگردانند که هیچ کدام عملی نشد. توپ در میانه میدان گیر افتاد و بازی در میانه میدان یک بازی سرد ، کسل کننده و آزاردهنده است که هوادار و تماشاچی از آن بیزار است و برنده ای ندارد. خارج از همه ی تعصب ها و دوست داشتن ها می توانیم این باخت را به حساب باشگاه و فوتبال بگذاریم. یک جنجال و همهمه ی بی سرانجام که با هوشیاری و تیزبینی می توانستیم از آن جلوگیری کنیم که امیدواریم تا قبل از بازی با شهرداری بندرعباس در بوشهر حل و فصل شود. واقعا این مربای آلبالو که توی دیگ روی اجاق می جوشد نه طعم گیلاس می دهد و نه طعم هیچ مربای دیگری.