واقعا این فوتبال چیست؟

  محمد جهان‌افروزیان؛

ورزش بوشهر: وقتی از سایمون کوپر در کتاب فوتبال علیه دشمن خواندم که جام جهانی 1990 ایتالیا بیش از 25 میلیارد یعنی چهار پنج برابر مردم روی کره زمین بیننده داشته است سرم سوت کشید و مهمتر وقتی دیدم جام جهانی 1994 امریکا نزدیک به 31 میلیارد بیننده و مراجعه کننده داشته است دیگر تعجب نکردم بلکه باورم شد که فوتبال را از این نگاهها مخمصه برانگیز و گیج و سردرگم باید بیرون آورد، فوتبالیکه هم در شروع فصل و هم نیم فصل و حتی پایان فصل پر از دغدغه است نه یک جای آن بلکه از همان روز اول در ساختار معیوب بوده است و این منحصر به یک شهر و یا یک استان نمی باشد بلکه فوتبال ایران را زیر سئوال می برد و مخاطب قرار میدهد از تیم‌های بزرگ ایران و پرهوادار گرفته تا یک تیم شهرستانی، کافی است از فدراسیون های مختلف فوتبال ایران در این چهل سالی که از عمر انقلاب می گذرد سئوال شود که شما برای رسیدن به یک فوتبال بین المللی و مطابق با قوانین و استانداردهای فیفا چه طرح و برنامه ای ارائه داده اید و چرا باشگاههای ایران بعد از چهار دهه هنوز نتوانسته اند با یک معیار و مبنای جهانی بصورت مستقل و خصوصی به مسابقات داخلی و بین المللی ورود پیدا کنند، من نمی خواهم به این شعر تکراری و کلیشه ای رجوع کنم و بگویم چشمها را باید شست جور دیگر باید دید بلکه هدف این است که مسئولان استان فوتبال را فقط به صورت یک بازی که بیست و دو نفر 90 دقیقه بدنبال یک توپ می دوند نگاه نکنند، اگر فوتبال هم می تواند بوجود آورنده جنگ باشد و هم صلح و دنیا را و مردم جهان و فرهنگ ها بهم نزدیک کند و دوستی و مهربانی و گذشت بوجود بیاورد و مرزهای جغرافیائی را بشکند و با تبعیض نژادی مبارزه کند سزاوار است که به قوانین این پدیده احترام بگذاریم و ساز و کارهای آن را بکار بگیریم، کدام جریان سیاسی و اقتصادی می توانست بعد از پیروزی 2 بر یک هلند در مقابل آلمان در نیمه نهائی جام ملتهای 1988میلادی بیش از 9 میلیون نفر یعنی 60 درصد جمعیت هلند را به خیابانها بکشاند، چگونه است وقتی از یک ناپلی سئوال می کنند با پولهایت می خواهید چکار کنید می گوید اول شکم خود را سر می کنم بعد فوتبال و اگر چیزی اضافه کرد بفکر سرپناه هستم، در برزیل در دورافتاده ترین روستاها کنار یک کلیسا یک زمین فوتبال وجود دارد و اگر در روستائی کلیسا نباشد حتما یک زمین فوتبال بزرگ وجود دارد، واقعا این فوتبال چیست؟ آیا باید بصورت یک اقتصاد به آن نگاه کرد و یا یک هنر  یا یک جریال سیّال که در تار و پود یک جامعه نفوذ می کند و شادی و نشاط را با خود بهمراه می آورد و یا بنحوی هم هنر است و هم اقتصاد که سیاست را به چالش می کشد و در نهاد خود جذب و ذوب می کند، اگر بگوئیم فوتبال واقعا اجرای یک نمایشنامه و تراژدی روی یک سن روباز بنام مستطیل سبز می باشد که هم بازیگر دارد، هم دیالوگ و میزان‌سن و هم کارگردان و بصورت مستقیم تنگاتنگ با نفس مردم و تماشاچیان همراه می شود به بیراهه نرفته ایم. اشاره گذرا به این آمار و مطالب فقط بخاطر این است که مسئولیت مسئولین استان بوشهر نسبت به این پدیده جذاب و تأثیرگذار را جلب کنیم تا لااقل ساده و براحتی خوردن یک لیوان آب بدون دردسر از کنار آن نگذرند مخصوصا در زمانی که امسال استان بوشهر صاحب دو تیم می باشد که قرار است در بالاترین سطح فوتبال ایران به مبارزه با دیگر استانها بپردازند، تاریخ فوتبال استان از سال 1908 که برای اولین بار در ایران توپ فوتبال در این استان به زمین خورده است تا زمان اکنونی که در آن هستیم بعدها شهادت خواهند داد که استان بوشهر لیاقت آن را داشته است که دو تیم در لیگ برتر داشته باشد اما خیلی ها نخواستند و یا نتوانستند که ارزش های این اتفاق دوست داشتنی را بدرستی درک کنند و مدیریت و هدایت نمایند آنهم در حالیکه هم توان آن را داشتند و هم راهکارهای قابل توجهی در این استان ثروتمند پیش رویشان بود.