به گزارش ورزش بوشهر؛ چشم چراغ سرخ‌های ایران بودند. آنها مشهوراند به نسل تعصب، همان نسلی که چشم بسته در سایه تعصب سوخت و با زنگ خطر زندگی بیدار شد. ورزش آنها را کنار گذاشت و در معادلات ورزش پرمعامله کشور جاییی برای آنها نبود. نسل تعصب را می‌توان نسل سوخته فوتبال ما دانست، نسلی که جز زانوی غم چیزی برای درآغوش کشیدن ندارد. آنها عاشق رنگ پیراهن بودند. همان نسلی که برای پوشیدن پیراهن شماره ۷ پروین بدون ریالی قرارداد می‌بستند. نسلی که مجتبی محرمی یاغی همیشگی فوتبال ایران و چپ‌ترین چپ پای تاریخ فوتبال ما در آن سوخت. نسلی با فرارهای ماندگار محمدخانی.
تعدادی از بازیکنان پیشکسوت پرسپولیس تهران برای انجام یک بازی دوستانه به گناوه آمدند تا حال و هوای فوتبال هم عوض شود. البته این بازی چندان هم دوستانه نبود و دو اخراجی داشت و می‌رفت که ناتمام بماند. در مقابل این تیم، ترکیبی از بازیکنان چند نسل فوتبال گناوه در کنار هم قرار گرفتند. سرآمد این بازیکنان غلامعلی رویین تن بود؛ چهره آشنایی در چشم سرخ‌های پایتخت که مجتبی محرمی و بهزاد داداش‌زاده هم جویای حالش بودند.
انتظار می‌رفت در مقابل پیشکسوتان پرسپولیس تهران، پیشکسوتان نامدار فوتبال گناوه قرار گیرند ولی این گونه نشد.
سیدمختار محمدی‌زاده یکی از بازیکنان پیشکسوت فوتبال گناوه نقش اساسی در دعوت پیشکسوتان فوتبال پرسپولیس تهران داشت.
عباس امیری پیشکسوت فوتبال گناوه مربی‌گری تیم گناوه را به عهده داشت.
حمید جاسمیان از نام آوران فوتبال ایران سرپرست پیشکسوتان پرسپولیس بود.
منبع: یاران سبز_ مرتضی خضری
