ورزش بوشهر؛ به دنبال افشای فساد ریشه دار و نظام یافته در فوتبال کشور که هر از گاهی ، آن هم به صورت موردی و علت ومعلولی، مانند دمل چرکینِ متعفن ، سر باز نموده، باعث واکنش جامعه ورزش و زیر سوال رفتن فعالیتها واقداماتِ افرادِسالم و زحمتکشِ فوتبال شده، همچنین اقدامات غیر مرسوم ورزشی که موجب آشکار سازی جدیدی از فسادِ ملموس در سطح جامعه گردید.
واما بعد :
باگذری برایام پیشین، که فساد در فوتبال تواَمان بود با دلالان فوتبالی و بعضاََ غیر فوتبالی که فاقدجایگاه و شاءن ورزشی و اجتماعی بوده، ثروتهای هنگفتی به دست اورده اند، آنهائی که فوتبال را درسیطره وچنبره شخصی خویش داشته و در مسیری ناثواب و با نقشه راه منفعت طلبی و کسب جاه و مقام از آوردگاه فوتبال، به اهداف خود رسیده و با حصول منافع شخصی و افشای فسادشان بازهم در فوتبال ماندگار و مورد حمایت قرار گرفته اند، افشای فساد ستادی و حتی بعضی داوریها هم هیچ تاثیری در تغییر مواضع و سیاستها ایجاد نکرده است ، در صورتی که به وضوح از سکه درون گِز ( گِز سکه دار)، اهداء لوازم خانگی ، تزریق پول حتی از طریق دلالان، ترسیم و عملیاتی کردن برنامه های غیر عُرف ، تهدید افراد وتحدید منتقدین (محدود کردن فعالیتهای مخالفین) محرومیت، جریمه ، تحریم افراد ،جدا سازی و گوشه گیری افراد فوتبالی پاکدست، لابی گری مفسده انگیز درانتخابات حتی در استانها، تبعیض در اتخاذ تصمیمات، شرط بندی ها و.....به کرات وبه وفور دیده شده است به طوری که در اصلاح امور و روند رو به رشد و مثبت گامی کافی، برداشته نشد، حتی نگذاشتند ان طور که لازم است مراجع قضائی ورود نماید. البته انتظار عمومی، ورود با صلابت مراجع محترم قضائی به پرونده های فوتبال و فساد دامنه دار موجوداست، آش فساد فوتبال چنان شور شد که از بدنه داوری کشور، افشاگریهای عجیب و بهت آوری مطرح، که در واقع نشان دهنده عمق فاجعه در ساحت مقدس ورزش است، همانطور که از فسادهای مطرح شده تاکنون بی تفاوت عبور کرده ایم چنانچه باز هم با بی تفاوتی بگذریم ضرر و زیان ان گریبان فوتبال را بیشتر گرفته و دودش به چشم آحاد ملت رفته ،موجب تزلزل پایه های فوتبال کشور خواهد شد و امیدی به اصلاح امور مربوطه نباید داشته باشیم ، یکی از عواملی که فوتبال ایران، محصور در حصار آسیا کرده و توان رسیدن وهم سطح شدن با اروپا را نخواهد داشت ،علی رغم داشتن توان، استعداد و پتانسیل بالای فوتبالیست های ایرانی، اتخاذ سیاستهای قشری و امتحان پس داده وسنتی گذشته است که همچنان نقشه راه کرسی نشینان وزارت ورزش باشد، فوتبالی بدون ساختار همراه با مماشات کردن، تبعیض میان باشگاهها، حرفه ای هزینه کردن و آماتور نگریستن ، فاصله داشتن با زیر ساختهای لازم وضروری، نداشتن برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای استانهای کشور تا رسیدن به نقطه مطلوب، البته باید اذعان نمود که در میان هرج و مرج روزمره و فساد فوتبالی، باشگاههای ثروتمند و متمولِ صنعتی پیروز عرصه نابرابر و باشگاههای مردمی بدون حامی در کشور فی المثل همچون ایرانجوان بوشهر با قدمت ۷۳ ساله بازنده اصلی این میدان خواهند بود ،زیرا این گونه باشگاهها یارای مقابله با کارتلهای صنعتی نداشته و نخواهند داشت ، گرچه همین باشگاههای مردمی نیز از درون خود به تبعیت از جو ناسالم و مسیر پیش روی، از فساد و دلالی هم بی نصیب نبوده ومتضرر خواهند شد.