ورزش بوشهر: این جمله ای است که از دو کلمه بیشتر تشکیل نشده اما دو تعبیر و دو نگاه قابل تقدیر در خود پنهان دارد یکی آنکه من می خواهم مثل همیشه در کارهایم با صداقت و مهربان و راستگو و در خدمت دیگران و یاری رسان باشم اما تفسیر دیگر بشما نهیب می زند چه کسی دوست دارد امروزش مثل دیروز باشد و فرداش مثل امروز، انسان موجودی تحول خواه است و بدنبال تغییر و پیشرفت میباشد و از زندگی تکراری بی زار است همین تغییر نگرش و فلسفه را در فوتبال خودمان بیاوریم تا ببینیم چقدر عذاب آور است، این راکت ماندنها و گاهی تنزل درجه و رتبه و دست و پا زدن های اضافی و بی جهت مثل آدمهای غرقی برای نجات خود متوسل به خس و خاشاک روی آب دریا می شود همان فوتبال سرگردان است.
من آقای ناصری و شاهین بندرعامری را دوست دارم و می دانم چقدر شجاعانه و جسورانه جور مالی این باشگاه را می کشند اما میشود سئوال کرد چرا دلگرم را بعنوان مربی آوردی و یک شبه او را کنار گذاشتی؟ دلگرم یکی از مربیان برجسته و تحصیل کرده و معتقد به انضباط تیمی هم در باشگاه و هم در کادرفنی و تیم تحت حمایت خود میباشد، ما بوشهری ها انسان های مهمان نوازی هستیم و به مهمان خود احترام می گذاریم، دست بالای آقای پاشازاده نسبت به دلگرم در بُعد فنی چیست؟ این همه تیم لیگ برتری و دسته یک از شمال تا جنوب و شرق و غرب چرا قرعه همیشه بنام باشگاههای دست یک و دو بوشهر می افتد هر چند حالا که افتاده حتما باید پای او ایستاد و حمایت کرد.
پارس جنوبی جم هم با رجب زاده یا صدر جدول یک رقابت تنگاتنگ دارد او حالا یک چشمش باید به جدول مسابقات و یک چشمش به انتخاب نوع بازی در هر روبروئی با تیم های دیگر باشد، پیروزی در مقابل اسلامشهر او را به یکقدمی صدر جدول می آورد، فرق باخت و مساوی فقط یک امتیاز است، اینکه بگوید از حالا زود است درباره قهرمانی و صدر جدول حرف زد از آن حرفهای کلیشه ای است که جایگاهی در فوتبال روز امروز ندارد، در ضمن خاصیت پارس جنوبی همیشه این بوده که برای لیگ برتر بسته شده است هر چند در بعضی از فصل های در گزینش های کادر فنی و بازیکنان گرفتار چندگانگی های خانوادگی بوده و با معضل روبرو شده است.
شاید قضاوت کردن درباره ایران جوان و کریمیان یک مقداری زود باشد اما چون حرف های کلی است و خارج از تجزیه و تحلیل های فنی می باشد این تذکر را به آقای کریمیان باید داد که فوتبال اقتصادی و نتیجه های اقتصادی در میانه راه ممکن است یک روزی گریبان شما را بگیرد همانطور که نکونام و استقلال فقط با یک لغزش در یک بازی قهرمانی را از دست داد دنبال کردن این نوع تفکر شمشیر دولبه است که خیلی وقت ها مثل خودزنی عمل کرده است و یا سپاهان در اوج اقتدار با یک مساوی با ملوان انزلی دو سال قبل که از قهرمانی به زیر کشیده می شود اینها درسها و عبرت های ملّا مکتبی نیست بلکه حقیقت موجود فنی و تخصصی در بعضی از ذهنیت های می باشد که جای سئوال و بررسی دارد مثل اینکه بگوئید انسان هر چه کاشته همان را درو می کند که حرف درستی است اما با ریاضیات و فیزیک و شیمی و بطور کلی علوم نمی توان آن را اثبات کرد.
ما شمع خاموش نیستیم و اتفاقا باد با شمع های خاموش کاری ندارد اگر می خواهیم چراغ فوتبال همیشه روشن باشد باید باد را باور داشته باشیم و آن را به چالش بکشیم و قبل از آن خودمان به خود باوری شناخت رسیده باشیم چون بادها همیشه با دهان باز و لجام گسیخته منتظرند.
در سال 60 مرحوم مصطفی داوری معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی و ورزش برای اینکه ناصر حجازی را کنار بگذارند قانون 27 ساله ها را تصویب کردند! طبق این قانون بازیکنان 27 سال به بالا نمی توانند به تیم ملی راه پیدا کنند و حجازی را از تیم ملی کنار گذاشتند. در حالیکه دروزاه بانها تا چهل سالگی هم توان رقابت دارند، اما این قانون بیشتر از یک سال دوام نیاورد و در سال 61 برداشته شد اما حجازی را در فوتبال ایران در به در کرد تا جائیکه سر و کارش به بنگلادش و باشگاه محمدان کشیده شد. امروز نه حجازی در قید حیات است و نه مصطفی داوری اما نام حجازی و خدمات او به تیم ملی و فوتبال ایران و تندیس او در خیابان حجازی در غرب تهران همچنان او را زنده نگه داشته است تا تاریخ ثابت کند تن ها و جسم ها از بین رفتنی هستند اما نامهای نیک و مردمی هیچگاه از بین نمی رود و در میان مردم و تاریخ با عزت دست بدست می شود.
کسانیکه از یک دریچه و با نگاه معیوب خودشان به این و آن می تازند و با تهمت و افترا و تحقیر دیگران را خُرد و لِه و لورده میکنند و تیرهای زهراگین چند شعبه سوی این و آن رها می کنند شک نکنید که جهان طبیعت و بقول سرد و گرم چشیده های روزگار همه این رفتارها بمرور زمان در خودشان انباشته می کند و خیلی زود به یک آشغالدانی تبدیل می شوند.